13
Νοέ.
13

13 ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΣΑΣ (ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ)

Τρίτη και 13. Πριν λίγα χρόνια πραγματοποιήθηκε το 13ο Φεστιβάλ Κόμικς της Βαβέλ. Το κείμενο αυτό προλόγισε τον κατάλογο. Το αναδημοσιεύω με την ευχή το Φεστιβάλ της Βαβέλ να εξακολουθήσει να υπάρχει και την κατάρα, η 13η Νοεμβρίου να καταστεί αρχή του τέλους για τα κοράκια που μας κυβερνάνε.

13: ΕΝΑ ΝΟΥΜΕΡΟ ΣΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ (;)

1

Πάρτυ στον 13ο όροφο τραγουδούσαν κάποτε οι Τρύπες. Και λίγα χρόνια νωρίτερα το κλασικό αμερικανικό ροκ είχε ως κύριους εκφραστές του τους 13th Floor Elevators του Roky Erickson. Οι περισσότεροι αμερικανικοί ουρανοξύστες δεν έχουν 13ο όροφο, άλλοι πάνε από τον 12ο κατευθείαν στον 14ο, άλλοι έχουν 12Α και 12Β και άλλοι χρησιμοποιούν κάποιο γράμμα, συνήθως το Μ, το 13ο γράμμα της αγγλικής αλφαβήτου, αντί για το 13. Στο Ιράν, στην αρίθμηση των δρόμων, μετά το 12 ακολουθεί το 12+1 και όχι το 13.
2
Στην ταινία The 13th Floor, ο 13ος όροφος είναι η έξοδος προς την εικονική πραγματικότητα μιας προσομοιωμένης ζωής ενώ ο μασκοφόρος μακελάρης Τζέισον σκορπά θάνατο Παρασκευή και 13. Στην ταινία Εφιάλτης στον 13ο όροφο, η έξοδος στο ακατονόμαστο πάτωμα οδηγεί στο θάνατο. 13 ήταν και τα φαντάσματα στην ταινία τρόμου 13 Ghosts.
3
Δρόμοι, λεωφόροι, αεροδιάδρομοι και πολλές αριθμήσεις σε όλο τον κόσμο προσπερνούν τον αριθμό 13. Η διαστημική αποστολή Apollo 13 έμεινε στην ιστορία για την αποτυχία της αλλά και για την απελπισμένη φράση “Χιούστον έχουμε πρόβλημα”, έγινε όμως ταινία του Σπίλμπεργκ. Είχε απογειωθεί στις 13:13. Η γη είναι η 13η αποικία στο σύμπαν του Battlestar Galactica. Στο 8ο κεφάλαιο του 5ου τόμου (8+5=13) του Γυρίστε το Γαλαξία με Οτοστόπ, ο Φόρντ Έσκορτ ανακαλύπτει κάτι περίεργο για τον αριθμό 13 ενώ στο video-game Floor 13, ένας μυστικός πράκτορας έχει το ορμητήριό του στο ανύπαρκτο 13ο πάτωμα ενός κυβερνητικού κτιρίου.
4
Δεκατρείς ήταν και οι καλεσμένοι στο Thirteen at Dinner της Άγκαθα Κρίστι. Σε ταξίδι σε μια άλλη διάσταση μεταφέρει τους πρωταγωνιστές του το The 13th Floor: A Ghost Story. Ο Σταθμός 13 Δέχεται Επίθεση κατά τον Τζον Κάρπεντερ. Στα 13 τους χρόνια τα παιδιά μπαίνουν στην εφηβεία. Στον Ιουδαϊσμό, τα αγόρια ενηλικιώνονται και κάνουν το Μπαρ Μιτζβά και την περιτομή στα 13. Το 13 είναι ο μικρότερος αριθμός που το παραγοντικό του (1Χ2Χ3Χ4…Χ13) είναι μικρότερο του 1010 με αποτέλεσμα να το δείχνουν τα κομπιουτεράκια τσέπης. Το 247 (24 ώρες η μέρα, 7 μέρες η εβδομάδα) είναι ο πρώτος ακέραιος που διαιρείται ακριβώς με το άθροισμα των ψηφίων του, το οποίο είναι φυσικά το 13 (247/13 = 19 και 2+4+7=13) ενώ ο αμέσως επόμενος είναι το 364 (1 μέρα λιγότερη από το έτος). Το 13 ανάποδα είναι οι μέρες του μήνα!
5
Το Αλουμίνιο έχει Ατομικό Αριθμό 13. Για να γίνεις εκατομμυριούχος έπρεπε μέχρι πρότινος να πιάσεις 13άρι στο Προπό. Στον Μυστικό Δείπνο πήραν μέρος 13, συμπεριλαμβανομένου του Ιησού. Τελευταίος πήγε και πρώτος έφυγε… ο Ιούδας. Σύμφωνα με τη Σκανδιναβική Μυθολογία οι θεοί ήταν 12, μέχρι που ο θεός του κακού, Loki, εισέβαλλε ακάλεστος στο δείπνο τους και έγινε ο 13ος. Στον Κώδικα του Χαμουραμπί, το 1760 π.Χ. δεν υπάρχει 13ος νόμος. Στην Ιουδαϊκή Τορά σύμφωνα με την Έξοδο 34:6-7 (6+7=13), δεκατρείς είναι οι ιδιότητες του Θεού.
6
Στην ψυχιατρική, όποιος έχει φοβία με το νούμερο 13, πάσχει από Triskaidekaphobia. Τα …όχι και τόσο ακατάλληλα έργα είναι κατάλληλα από 13 ετών. Ο πιο σπουδαίος παίκτης στην ιστορία του NBA, Wilt Chamberlain, φορούσε τη φανέλα με το 13.
7
Στην ιστορία της Φόρμουλα-1 κανένα αυτοκίνητο δεν έχει τον αριθμό 13. 13 πολιτείες συμμετείχαν στην ίδρυση των ΗΠΑ, γι’ αυτό και η αμερικανική σημαία έχει 13 οριζόντιες λωρίδες. Η πρώτη αμερικανική σημαία είχε επίσης 13 αστέρια αλλά για κάθε νέα πολιτεία που έμπαινε στην ομοσπονδία ήταν ευκολότερο να προστίθεται ένα αστέρι παρά μια λωρίδα. Ο Ιούλιος Καίσαρ διέβη τον Ρουβίκωνα με την Λεγεώνα ΧΙΙΙ (13). Σε ένα ημερολογιακό έτος, συμπληρώνονται 13 κύκλοι της Σελήνης και οι γυναίκες έχουν περίοδο 13 φορές. Τα κρυστάλλινα κρανία των Μάγια είναι 13 και όταν επανενωθούν θα σώσουν την ανθρωπότητα από την καταστροφή. Την Παρασκευή 13 Ιανουαρίου του 1881, στις 8.13 μ.μ., 13 διανοούμενοι αφού πέρασαν κάτω από μια σκάλα και έριξαν γύρω τους αλάτι, συνέφαγαν στο δωμάτιο 13 ενός εστιατορίου της Νέας Υόρκης και δημιούργησαν το Κλαμπ 13 για να συντρίψουν τις προλήψεις. Μέλη τους έγιναν πέντε μελλοντικοί πρόεδροι των ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων και ο Ρούσβελτ.
8
Όλες οι σειρές κόμικς τρόμου των δεκαετιών του ’50 και του ’60 είχαν τουλάχιστον μια ιστορία στον 13ο όροφο. Στο τεύχος #721 του Superman Action Comics, o Κρυπτονιανός υπεράνθρωπος, με φόντο το 13, περνά κάτω από μια σκάλα πάνω στην οποία βρίσκεται μια μαύρη γάτα, δίπλα σε έναν σπασμένο καθρέφτη και σε χυμένο αλάτι. Εξίσου άτυχος είναι και ο Τζόκερ στο Batman #40 όταν γίνεται μέλος στο The 13-Club και περνά κάτω από σκάλα, δίπλα σε μαύρη γάτα και σπασμένο καθρέφτη. Ο Bart Simpson στο ομώνυμο #13 ετοιμάζεται να τους μιμηθεί με όλα τα αξεσουάρ. Στο Gross Point #13, σκάλες, μαύρες γάτες, καθρέφτες και αλάτι είναι πάλι εδώ. Ο Αχιλλέας Ταλόν, χαρούμενος για το καρτεσιανό του πνεύμα οδεύει στην καταστροφή περνώντας από το νούμερο 13 μιας πολυκατοικίας…
9
13ο Φεστιβάλ της Βαβέλ. Το πρώτο χειμωνιάτικο! Οι Έλληνες δημιουργοί κόμικς δίνουν την δική εκδοχή τους σε ένα νούμερο σαν όλα τα άλλα (;).

15
Οκτ.
12

Το Πέος του Πικάσο

Πριν από 7 χρόνια ακριβώς κυκλοφόρησε το περιοδικό Γαλέρα (Οκτώβριος 2005), μια απίστευτη προσπάθεια ανεξάρτητης έκδοσης ενός περιοδικού για την πολιτική και τη σάτιρα με τη συμμετοχή δεκάδων δημοσιογράφων, καλλιτεχνών και φίλων, υπό τη διεύθυνση του κορυφαίου σκιτσογράφου και δημιουργού κόμικς, Γιάννη Καλαϊτζή. Η Γαλέρα άντεξε 52 τεύχη μέσα σε ανυπόφορα αντίξοες συνθήκες. Το στίγμα που άφησε στον ελληνικό τύπο είναι ανεξίτηλο. Πριν από 7 χρόνια, λοιπόν, έγραφα στη Γαλέρα για ένα κόμικς που λογοκρίθηκε στις ΗΠΑ με πρωταγωνιστή το … πέος του Πικάσο. Στις μέρες μας που διάφορα φασισταριά με μανουάλια, μαίανδρους και σταυρούς καίνε θέατρα και σκοτώνουν ανθρώπους, μια τέτοιου τύπου λογοκρισία (αδιανόητη κάποτε) θεωρείται δυστυχώς αυτονόητη. Επετειακά, για τα 7 χρόνια από την πρώτη έκδοση της Γαλέρας, αναδημοσιεύω αυτό το κείμενο για το πέος του Πικάσο. Η Γαλέρα μπορεί να έκλεισε. Η λογοκρισία παραμένει ακλόνητη. Ως πότε;Image 

TO ΠΕΟΣ ΤΟΥ ΠΙΚΑΣΟ

Πριν από 98 χρόνια σκανδάλιζε τους φιλότεχνους με τις πολυεπίπεδες “Δεσποινίδες της Αβινιόν”, τον πίνακα που έμελλε να αλλάξει για πάντα την Ιστορία της Τέχνης. Σήμερα, εξακολουθεί να σκανδαλίζει, ακουσίως βέβαια, με το ζωγραφισμένο του πέος! Ο Πάμπλο Πικάσο, πέρα από κάθε αμφιβολία, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα, μια προσωπικότητα ξεχωριστή και πολυσύνθετη, πάντα ρηξικέλευθος και τολμηρός, πολιτικά ενεργός και συνειδητοποιημένος, εικαστικά πρωτοποριακός. Έ, όχι, όμως να βλέπουμε και το χοροπηδηχτό του τσουτσούνι…
Η ιστορία έχει ως εξής: κατά τη διάρκεια του Χάλογουιν, το έθιμο θέλει τα αμερικανάκια να περιφέρονται μεταμφιεσμένα σε σπίτια και μαγαζιά και να μαζεύουν δώρα και γλυκίσματα παίζοντας το γνωστό “Trick or Treat”. Μια παρέα από πιτσιρικάδες, στο πιο πρόσφατο Χάλογουιν επισκέφτηκε το κόμικς βιβλιοπωλείο του Gordon Lee στη μικρή ορεινή κωμόπολη Rome της Atlanta. Αυτός πρόσφερε στα παιδάκια αρκετά περιοδικά με κόμικς που του είχαν περισσέψει από την Free Comic Book Day, ημέρα που όλοι οι αμερικανοί εκδότες δίνουν δωρεάν κόμικς με σκοπό να διαφημίσουν τις παραγωγές τους και να διαδώσουν την ένατη τέχνη. Μεταξύ των κόμικς που έδωσε ο Lee σε έναν εννιάχρονο ήταν το Alternative Comics #2, ένα περιοδικό με 36 ασπρόμαυρες σελίδες και ποικίλο περιεχόμενο. Στις σελίδες του περιοδικού φιλοξενούνταν “ανώδυνα” κόμικς του James Kochalka, του Josh Neufeld και άλλων δημιουργών. Η πέτρα του σκανδάλου βρισκόταν, όμως, στο σαλόνι του περιοδικού, σε μια ιστορία του Nick Bertozzi με τίτλο The Salon. Πρωταγωνιστές στην ολιγοσέλιδη ιστορία είναι οι ζωγράφοι Πάμπλο Πικάσο και Ζορζ Μπρακ, κατά τη διάρκεια της πρώτης και επεισοδιακής συνάντησής τους στο ατελιέ του πρώτου. Που βρίσκεται το έγκλημα; Στο ότι ο Πικάσο απεικονίζεται εντελώς γυμνός με τα γεννητικά του όργανα σε κοινή θέα. Και ξέρετε τι μπορεί να προκαλέσει αυτό σε ανήλικα παιδιά… Ανεπανόρθωτες ψυχικές βλάβες, ροπή στην εγκληματικότητα, τάσεις αυτοκτονίας, ισόβια δυστυχία, οιδιπόδεια συμπλέγματα, ανεπιθύμητη τριχοφυΐα, φύτρωμα κεράτων, ίσως και κώφωση… Βέβαια ο συγκεκριμένος εννιάχρονος ούτε καν παρατήρησε την επίμαχη ιστορία. Η καλή του μαμάκα, όμως, έφριξε, άλλαξε χίλια χρώματα, ανατρίχιασε, τρομοκρατήθηκε όταν ξεφύλλισε το περιοδικό και αντίκρισε το πέος του Πικάσο (που ευτυχώς δε βρισκόταν σε στύση και δεν έμοιαζε με πολυδιάστατο κύβο…). Χωρίς να χάσει χρόνο, ειδοποίησε την τοπική αστυνομία, επενέβη και ο εισαγγελέας και τώρα ο άτυχος βιβλιοπώλης διώκεται σε βαθμό κακουργήματος για διανομή άσεμνου υλικού και αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης από 1 ως 3 χρόνια και χρηματικό πρόστιμο μέχρι δέκα χιλιάδες δολάρια. Τι κι αν το περιοδικό στο οπισθόφυλλο του είχε φαρδιά πλατιά την επισήμανση “για ενήλικους αναγνώστες”; Τι κι αν δεν παρουσίαζε απολύτως καμιά σεξουαλική περίπτυξη; Και μόνο η απεικόνιση ενός πέους, έστω και του μεγαλύτερου ζωγράφου, είναι έγκλημα! Η υπόθεση, βέβαια, είναι εξαιρετικά περίπλοκη καθώς το νομικό καθεστώς είναι συχνά αντιφατικό και αλληλεπικαλυπτόμενο, κάνοντας αδύνατη οποιαδήποτε πρόβλεψη για την έκβαση της ακροαματικής διαδικασίας. Στην Ατλάντα, για παράδειγμα, είναι νόμιμο να έχει κάποιος ενήλικος σεξουαλικές σχέσεις με παιδιά 16 ετών αλλά θεωρείται παράνομο να δείχνει σε παιδιά 16 ετών εικόνες με γυμνούς ανθρώπους. Άλλωστε, όταν ένα ολόκληρο έθνος ασχολείται επί μήνες με το γυμνό στήθος της Janet Jackson και τις όζουσες πατούσες της Britney Spears, την ίδια στιγμή που ο Τζορτζ Μπους επανεκλέγεται δια περιπάτου και το Ιράκ ισοπεδώνεται από τους “ελευθερωτές” δολοφόνους, τι μπορεί να περιμένει κανείς; Την υπεράσπιση του “κακούργου” βιβλιοπώλη έχει αναλάβει το Comics Books Legal Defense Fund (www.cbldf.org), ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που έχουν ιδρύσει οι εκδότες, βιβλιοπώλες και δημιουργοί κόμικς με σκοπό την πάταξη της λογοκρισίας και την οικονομική και νομική υποστήριξη όσων πέφτουν θύματα της βλακείας του αμερικάνικου νεοσυντηρητισμού. Δυστυχώς, η υπόθεση αυτή δεν είναι η μόνη. Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι εμπλεκόμενοι με το “κύκλωμα” των κόμικς στις ΗΠΑ, βιώνουν με οδυνηρό τρόπο την στροφή προς την ηθική του πουριτανισμού και την αποθέωση των υπέρτατων αξιών “Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια” από έναν τρομοκρατημένο και φοβικό λαό που ανακαλύπτει εχθρούς σε κάθε τι διαφορετικό, από την τέχνη και την πολιτική μέχρι τον αθλητισμό και το χρώμα του Άλλου. Ακόμα κι αν το πέος του Πικάσο αθωωθεί, είναι σίγουρο πως θα βρεθούν άλλα πέη, άλλα αιδοία, άλλα στήθη, γυμνά ή μη, μικρά ή μεγάλα που θα αντιμετωπίσουν την μήνη της μισαλλόδοξης και παντοδύναμης, σιωπηλής μέχρι εκρήξεως, υποβόσκουσας αλλά ζέουσας και αναμένουσας υπομονετικά την κατάλληλη στιγμή, κοινής γνώμης και θα παραδοθούν εν μέσω αλαλαγμών, βορά στα ακονισμένα ψαλίδια δικαστών, εισαγγελέων, αστυνομικών, νεοχριστιανών, αγανακτισμένων γονέων και κηδεμόνων. Και επειδή όλα τα αμερικάνικα προϊόντα είναι εξαγώγιμα (και δη στις αποικίες και τα προτεκτοράτα), είναι νομοτελειακά αναμενόμενο οτι προστιθέμενα στην εγχώρια πλούσια παραγωγή λογοκρισίας (βλ. Χάντερερ, Outlook κλπ) και συνεργικά πολλαπλασιαζόμενα λόγω και της προδιάθεσης των εντόπιων μιμητών του Wertham, να πατάσσουν δια ροπάλου κάθε απόκλιση, σύντομα θα τα βρούμε ενώπιον μας. Τα σαγόνια των μοντέρνων ιεροεξεταστών ανοιγοκλείνουν απειλητικά! Θα τα αφήσουμε να αρχίσουν να δαγκώνουν;

14
Φεβ.
12

Ο Γιώργος και η τρελοπαρέα του

Ο πολιτικός γίγαντας σώζει τη χώρα

Ο Γιώργος Παπανδρέου όταν ανέλαβε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε απ’ ότι φαίνεται πολλά σχέδια. Άλλα τα υλοποίησε, δυστυχώς, και άλλα όχι. Συνέβαλλε τα μάλα στην καταστροφή της χώρας και αργά-αργά αποχωρεί μπας και σώσει το τομάρι του από τα χειρότερα. Μένει πίσω όμως ένα μέρος από τα σχέδιά του. Αυτό της ηλιθιοποίησης του βουλευτικού πληθυσμού. Και για να μη γίνομαι ισοπεδωτικός, η “ηλιθιοποίηση” ίσως να ακούγεται βαριά λέξη. Η “ασχετοποίηση” ίσως είναι πιο ταιριαστή… Εξηγούμαι: στις λίστες των υποψηφίων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στις προηγούμενες εκλογές συμπεριελήφθησαν δεκάδες “νέοι πολιτικοί”. Αυτό από μόνο του ακούγεται θετικό. Μια ματιά όμως σε μερικά από τα ονόματα των εκλεγέντων αρκεί για να βγει το συμπέρασμα: ο Γιώργος επεδίωκε να εκλεγούν πρώτα όλοι οι προσωπικοί του φίλοι, αυτοί που γνώρισε στο γυμναστήριο, στο κανό, στα σαββατιάτικα πατέ-πάρτι, στις κρατικοδίαιτες ΜΚΟ κ.λπ. Δευτερευόντως έβαλε στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ, μια σειρά από εύκολα ελέγξιμα και χειραγωγίσιμα πρόσωπα που τον στήριξαν μέχρι σήμερα φανατικά. Πρόσωπα που ουδεμία σχέση είχαν (και εξακολουθούν να μην έχουν) με την πολιτική, με τους αγώνες, με την κοινωνική δράση και άλλες τέτοιες παράξενες – γι’ αυτούς – λέξεις.
Παραθέτω: Εύα Καϊλή (ιδιότητα: όμορφη εκφωνήτρια ειδήσεων)
Πέμη Ζούνη (ιδιότητα: παρηκμασμένη ηθοποιός)
Γιάννης Βούρος (ιδιότητα: ακόμα πιο παρηκμασμένος ηθοποιός)
Γιώργος Λιάγκας (ιδιότητα: τηλεπαρουσιαστής πρωινάδικων και τηλεπαιχνιδιών, δεν εξελέγη ευτυχώς και έτσι η τηλεόραση κέρδισε έναν ακόμα αστέρα)
Μάγια Τσόκλη (ιδιότητα: κόρη διάσημου εικαστικού καλλιτέχνη και παραγωγός βαρετών ντοκιμαντέρ της κρατικής τηλεόρασης, λόγω πλήρους απιθανότητας της εκλογής της, ο Γιώργος την έκανε βουλευτή επικρατείας)
Άννα Νταλάρα (ιδιότητα: σύζυγος πανταχού παρόντα διάσημου τραγουδιστή, μετά την εκλογή της πάγωσε η τζιμινιέρα)
Άντζελα Γκερέκου (ιδιότητα: σύζυγος διάσημου λαϊκού τραγουδιστή με χρέη στην εφορία, πρόσθετα προσόντα: τέως όμορφη Κερκυραία ηθοποιός)
Άννα Βαγενά (ιδιότητα: ξεπεσμένη ηθοποιός, σύζυγος γνωστού ξεπεσμένου τραγουδοποιού, δεν εξελέγη αλλά μπήκε στη βουλή μετά την παραίτηση της Πέμης Ζούνη)
Άννα Φόνσου (ιδιότητα: ηθοποιός περασμένων δεκαετιών, δεν εξελέγη)
Σοφία Σακοράφα (ιδιότητα: πρώην ακοντίστρια, αυτή δεν του έκατσε ως προς την ηλιθιότητα, προέκυψε ξύπνια και λάκισε νωρίς από το ΠΑΣΟΚ)
Άρια Αγάτσα: (ιδιότητα: εκφωνήτρια αθλητικών ειδήσεων στην τηλεόραση, αυτή με το ηλίθιο χαμόγελο)

Με την ψήφο των περισσοτέρων εξ’ αυτών έχουν περάσει μνημόνια και μεσοπρόθεσμα και νέα μνημόνια και ποιος ξέρει τι ακόμα. Κάποια από αυτά τα πρόσωπα (π.χ. Μάγια Τσόκλη) παραιτήθηκαν για να σώσουν την ψυχή τους αφού προηγουμένως πήγαν σαν τα πρόβατα και ψήφισαν το νέο μνημόνιο. Κάποια άλλα (π.χ. Άννα Βαγενά) ανέλαβαν τώρα που το σκάφος βουλιάζει και φρόντισαν για το προφίλ τους ψηφίζοντας όχι. Με την παραίτηση της Τσόκλη αναλαμβάνει η κυρία Τατιάνα Καραπαναγιώτη (μα ποια είναι αυτή;). Μια γρήγορη επίσκεψη στο βιογραφικό της (τηλεόραση, ιδιωτικά σχολεία κ.λπ.) είναι αποκαλυπτική του παρελθόντος της. Απλώς το παραθέτω (με υπογραμμισμένα διάφορα ονόματα) με την βεβαιότητα ότι και αυτή θα ακολουθήσει πιστά το αφεντικό της που την έβαλε στη Βουλή…

Royal College of Art, MA in Illustration, 1997 Λονδίνο
London Institute, L.C.P.D.T., BA (HONS) Photography, 1994 Λονδίνο
London Institute, L.C.P.D.T., Foundation in Media Studies, 1991 Λονδίνο
Σχολή Μωραΐτη, Απολυτήριο Λυκείου,1989 Αθήνα

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

2008 – Παραγωγή, « Εντός και Εκτός Έδρας»,Παρουσίαση Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων Εντός και Εκτός Έδρας», Βιβλιοθήκη Φίλων τη Μουσικής

2008 – Παραγωγή, ΣΕΙΡΑ: Επαγγελματικός Προσανατολισμός», Σύλλογος « Οι Φίλοι της Μουσικής»

2008 – Παραγωγή « ¨Ένας Μοντέρνος Παυσανίας με τον Γιάννη Βαρβιτσιώτη», ΕΡΤ

2008 – Executive producer, « ΟΙ ΝΕΟΙ ΦΑΚΕΛΟΙ με τον Αλέξη Παπαχελά », ΣΚΑΙ, Αθήνα

2008 – Παραγωγός, « ¨Έρευνα με τον Παύλο Τσίμα », Mega, Αθήνα

2007 – Παραγωγός , «ΣΕΙΡΑ: Ανέγερση του Νέου Μουσείου Ακρόπολης», Οργανισμός Νέου Μουσείου Ακρόπολης, Αθήνα

2006 – Παραγωγός, «Πρωταγωνιστές με τον Σταύρο Θεοδωράκη» , Mega, Αθήνα

2007 Παραγωγός, « ΕΛΛΗ με την Έλλη Στάη», Mega, Αθήνα

2005 Παραγωγή « Ανακαλύπτοντας το Δίον, την Αρχαία Μεσσήνη, την Αρχαία Ολυμπία», Εκπαιδευτικά Ντοκιμαντέρ , Σύλλογος « Οι Φίλοι της Μουσικής»

2004 – Παραγωγή διαφημιστικών spot, εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ«, Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, Αθήνα

2004 – 2008 Executive producer, «ΟΙ ΦΑΚΕΛΟΙ με τον Αλέξη Παπαχελά«, MEGA, Αθήνα

2004 – 2005 Παραγωγός, « 42 Λεπτά με τη Μάρα Ζαχαρέα», Mega, Αθήνα

2001 – Παραγωγός, Urgh Cine and TV Productions, Αθήνα

1997 – 2001 Δημιουργία εξώφυλλων για εκδοτικούς οίκους Penguin Βοοks, Faber& Faber, Random House, Granta Books, Hamilton Press, Εκδόσεις Ωκεανίδα

2001 – 2002 Διεύθυνση μηνιαίου περιοδικού «Θεατής», Αθήνα

1998 – 2000 Διεύθυνση εκδοτικού οίκου «Salvo Publications», Royal College of Art, Λονδίνο

PROJECTS

2004 Παραγωγή εταιρικό βίντεο «Το Μέγαρο Μουσικής ως Συνεδριακό Κέντρο», Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αθήνα

2004 Παραγωγή βίντεο «Ο Θανάσης Λάλας μιλάει..», ΔΕΣΤΕ, Αθήνα

2004 Παραγωγή βίντεο «Lucky Strike, Famous People», Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αθήνα

2004 Παραγωγή βίντεο, «Pipikos sur la terrace», Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αθήνα

2004 Παραγωγή διαφημιστικό tv spot, Eλληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, Αθήνα

2004 Παραγωγή βίντεο, τμήμα Αρχιτεκτονικής, Υπουργείο Πολιτισμού, Έκθεση Expo Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη

2002 Φωτογραφική έκδοση σε συνεργασία με τον συγγραφέα Τάκη Θεοδωρόπουλο, «Οι Εφτάψυχες των Αθηνών», Εκδόσεις Ωκεανίδα, Aθήνα

2002 «Η αποθήκη», φωτογραφίες, limited edition 1/18 , Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αθήνα

1999 Καλλιτεχνική διεύθυνση, «Μέγαρο Μουσικής Ημερολόγιο 2000 «, Mέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αθήνα

1998 «Photo – Box», limited edition 1/100 , Colette, Παρίσι

1998 Καλλιτεχνική διεύθυνση, «Halepi Restaurant», Λονδίνο

1998 Καλλιτεχνική διεύθυνση, «Whistles Press Day «, Λονδίνο

1997 Φωτογράφηση, «Don Giovanni», Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αθήνα

1997 «Photo – Box», limited edition 1/2000, Whistles, Λονδίνο

1997 Kαλλιτεχνική διεύθυνση, «Literary evenings at the Purcell Room & Queen Elisabeth hall, South Bank Center», Λονδίνο

1997 Καλλιτεχνική διεύθυνση, Joy to the World», Charity Εvent, Henry Moore Galleries, Royal College of Art, Λονδίνο

1996 Φωτογράφηση, «La Traviata», Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αθήνα

1996 Παραγωγή βίντεο προβολής για την μουσική σύνθεση «La Plage by Sir Harrison Birtwistle», Purcell Room, South Βank Center, Λονδίνο

ΕΚΘΕΣΕΙΣ

Απρίλιος 2000 «Doors & Windows», Ατομική έκθεση, Egg, Λονδίνο

Ιούνιος 1997 «Plakate – 100 Best Posters», Βερολίνο

Απρίλιος 1997 «In Memory of W. B. Yeats» by W. H. Auden, 1ο Βραβείο «Folio Society Annual Competition», Gubelkian Galleries, Λονδίνο

Μάρτιος 1997 «The New York Trilogy» by Paul Auster, Ατομική έκθεση, Hockney Gallery, Λονδίνο

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

2009 Πρόεδρος «Ο Όμιλος Φίλων της Αθήνας»

ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ

Ξένες γλώσσες:

Αγγλικά και Γαλλικά

13
Φεβ.
12

Η άλλη «πραγματικότητα» και η πραγματικότητα

Η άλλη πραγματικότητα

Η πραγματικότητα είναι μια και μοναδική. Όσο κι αν ο οδοστρωτήρας του μεταμοντέρνου σχετικισμού παρασύρει την πραγματικότητα και την παραμορφώνει κάτω από το πρίσμα των – τάχα – πολλαπλών και ισοδύναμων όψεων, μεταδίδοντάς την εκ των υστέρων ρετουσαρισμένη ως πολυδιασπασμένη αναγκαιότητα, η εξουσία είναι αυτή που χειρίζεται και θέτει τους κανόνες του επικοινωνιακού παιχνιδιού. Και η εξουσία –σε κάθε έκφανσή της- έχει κάθε λόγο να συντηρεί, να αναπαράγει και να διαιωνίζει ένα σύστημα στρέβλωσης της πραγματικότητας και, υποτίθεται, θέασης και βίωσής της, πολυπρισματικά. Όμως η πραγματικότητα είναι μία και μοναδική. Αυτήν την πραγματικότητα την έζησε χτες ένα τεράστιο μέρος του ελληνικού πληθυσμού με έναν και μοναδικό τρόπο όσο κι αν τα κυρίαρχα media πάσχισαν, και απ’ ότι μαθαίνω τα κατάφεραν, να την παρουσιάσουν ως μια άλλη πραγματικότητα. Ο τρόπος, λοιπόν, που βιώθηκε η πραγματικότητα χτες, 12 Φεβρουαρίου 2012, είχε μυρωδιά από χημικά, είχε κυνηγητό σε όλες τις μεγάλες πόλεις και κυρίως στην Αθήνα, είχε πολύ, πάρα πολύ ξύλο. Είχε άρωμα κρατικής τρομοκρατίας, είχε σαφή πρόθεση να τρομάξει τον κόσμο, να τον ματώσει, να τον διώξει, να τον πληγώσει. Το ότι χτες δεν είχαμε νεκρούς είναι καθαρή σύμπτωση. Αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, είναι σίγουρο ότι σύντομα θα μετρούμε τις διαδηλώσεις με όρους πολεμικής ανταπόκρισης. Από την άλλη, όσοι συμπολίτες μας, ανεξήγητα (δεν μπορώ πια να ερμηνεύσω – και δε θέλω – τον ωχαδερφισμό των ανθρώπων που μοιραζόμαστε τον ίδιο αέρα ή καλύτερα που μου στερούν τον αέρα) δεν κατέβηκαν χτες στους δρόμους, βίωσαν μια πραγματικότητα εντελώς διαφορετική, με δυο όψεις: Η μια όψη ήταν ο καθωσπρεπισμός του αστικού συστήματος εντός του κοινοβουλίου που, αγωνιούσε, και καλά, με περισσή υποκρισία να “σώσει” τη χώρα. Συνεπικουρούμενο, δυστυχώς, από μια ανήμπορη και καθεστωτική Αριστερά που ενώ το ξέρει ότι με αυτούς τους όρους και με αυτή την αστική συμπεριφορά μόνο ηττημένη μπορεί να είναι, δεν τολμά να κάνει ένα βήμα πιο πέρα από τον φετιχισμό της διατήρησης της νομιμότητας. Δεν παίρνει τη μεγάλη απόφαση, αφενός να δώσει τις μάχες ενωμένη και αφετέρου να αντιπαρατεθεί στη βία με τον μόνο τρόπο που μπορεί να είναι αποτελεσματικός. Καταλαβαινόμαστε, ελπίζω… Η άλλη όψη ήταν η υπερπροβολή, μέχρι τα όρια της πλήρους διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, των καμμένων κτιρίων και η απόδοση ευθυνών στον πιο εύκολο, διαχρονικά, στόχο: σε κάποιους ανώνυμους “γνωστούς-αγνώστους κουκουλοφόρους”. Πέραν του ότι στις διαδηλώσεις όλοι πλέον φορούν μάσκες και κουκούλες για προστασία, ο μύθος αυτός πρέπει να τελειώσει. Δεν ισχυρίζομαι ότι οι δυνάμεις της κρατικής καταστολής δε διαθέτουν παρακρατικούς μηχανισμούς υποκίνησης και εκμετάλλευσης καταστάσεων αλλά, ειδικά χτες, μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων, είχαν τη διάθεση – και πολλοί το έκαναν – να πιάσουν και να πετάξουν πέτρες και καρέκλες και μάρμαρα και κάδους σκουπιδιών. Δεν ήταν όλοι μπαχαλάκηδες… Ο κόσμος αρχίζει να καταλαβαίνει ότι στις πορείες πρέπει να κατεβαίνει συγκροτημένα και προετοιμασμένος με τα απαραίτητα, αμυντικά μέσα – σε πρώτη φάση – δηλαδή αντιόξινα υγρά, μάσκες, ειδικά γυαλιά κ.λπ. Και σε δεύτερη φάση με όλα τα απαραίτητα μέσα για να επιβιώσει, να μείνει ζωντανός – κυριολεκτικά – απέναντι στη θηριωδία του κρατικού στρατού των ένστολων χοίρων. Η Αριστερά και πάλι δεν μπόρεσε, για πολλοστή φορά, να βοηθήσει αυτές τις χιλιάδες ανθρώπων. Δεν τους έδωσε ένα πλάνο δράσης. Δεν τους είπε πού να πάνε όταν αρχίσει ο χημικός πόλεμος, δεν πρότεινε σημεία συνάντησης και συγκέντρωσης, συγκροτημένης δράσης και αντίδρασης. Αντί η Αριστερά και κάθε κινηματική ομάδα να έχει δώσει σαφείς οδηγίες για το πώς συμπεριφερόμαστε όταν οι απέναντι μας σκοτώνουν, περιορίστηκε στις τηλεοπτικές καταγγελίες της αστυνομικής βίας. Με κραυγές στα κανάλια δεν αποτρέπονται οι μπάτσοι. Χρειάζονται συγκεκριμένες δράσεις: Παραδείγματος χάριν: οι κάτοικοι των Νοτίων Προαστίων συγκεντρωνόμαστε εκεί, τα μέλη του σωματείου τάδε συγκεντρωνόμαστε πιο κει, οι άνεργοι του κέντρου λίγο πιο πέρα κ.λπ και επανασυντασσόμαστε. Και δεν υποχωρούμε. Δεν υπερασπίζομαι επ’ ουδενί τις στρατιωτικού τύπου φανφαρόνικες παρελάσεις-επιδείξεις του ΠΑΜΕ αλλά το ακριβώς αντίθετο: την αλληλεγγύη μας και τη συντήρηση του ενστίκτου επιβίωσης την ώρα που ο στρατός επιτίθεται. Και την αυτονόητη υποχρέωση να το κάνουμε αυτό συγκροτημένα και συλλογικά, δίπλα σε φίλους και γνωστούς. Όσοι άνθρωποι βρέθηκαν χτες στις διαδηλώσεις, είναι σήμερα πιο πλούσιοι σε εμπειρίες. Το σύνθημα που απηχεί καλύτερα τη διάθεση όλου αυτού του κόσμου είναι «Στο δρόμο, στο δρόμο, να σπάσουμε τον τρόμο». Και μαζί του να σπάσουμε τον παραμορφωτικό καθρέφτη της μεταμοντέρνας πολυπρισματικής πραγματικότητας που παρουσιάζουν θραυσματικά τα κυρίαρχα media. H πραγματικότητα που ζούμε είναι μια, μοναδική και ζοφερή. Στο δρόμο, στο δρόμο, να σπάσουμε το ζόφο.

Η πραγματικότητα

12
Φεβ.
12

Και έξω και μέσα

Και έξω και μέσα

Η 3η Μαίου 1808 - Francisco Goya (1814)

Δεν πιστεύω ότι οι λύσεις θα προκύψουν μέσα από τη Βουλή… Αλλά… Αλλά αφού υπάρχει η δυνατότητα κάποιοι να βρίσκονται μέσα στη Βουλή, όταν όλοι οι υπόλοιποι θα υφιστάμεθα τον χημικό πόλεμο των μπάτσων και του κράτους εναντίον των ανθρώπων, ας τα κάνουν μαντάρα! Εννοώ τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Ζούμε οριακές καταστάσεις. Οριακά πρέπει να απαντήσουμε. Ας αποτρέψουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ την ψήφιση του τέλους της «ελεύθερης» Ελλάδας. Εμείς απ’ έξω θα κάνουμε τα πάντα. Ας το κάνουν κι αυτοί. Υπάρχουν τρόποι. Έτσι κι αλλιώς έχουν βουλευτική ασυλία. Ας αρχίσουν να ουρλιάζουν, ας σπάσουν τα μικρόφωνα, ας κατεβάσουν τους διακόπτες του ηλεκτρικού, ας κατουρήσουν στα έδρανα, ας πετάξουν σαϊτες και φειγ βολάν και αυγά (και ό,τι άλλο είναι διαθέσιμο). Ας βγουν στο περιστύλιο και ας αρχίσουν να φωνάζουν με ντουντούκες, να εμποδίσουν τους μπάτσους με τα σώματα τους και στο τέλος να ενωθούν με το πλήθος. Ας μην αφήσουν να ολοκληρωθεί η συζήτηση. Και, όχι, δεν πρόκειται για αντιδημοκρατική συμπεριφορά αλλά για βαθύτατα δημοκρατική (ακόμα και για τη στρεβλωμένη νεοελληνική Δημοκρατία). Όλες οι δημοσκοπήσεις αποδεικνύουν ότι αυτοί που μας κυβερνάνε (και δεν εννοώ τους πραγματικούς κυβερνήτες, Ε.Ε. ΔΝΤ, Τρόικα), δηλαδή ο Παπαδήμος, το ΠΑΣΟΚ, η Ντόρα και ο Καρατζαφύρερ δεν αποτελούν την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Άλλωστε δεν εξελέγησαν με πρόγραμμά τους τα Μνημόνια. Είναι πραξικόπημα αυτό που έχουν κάνει. Είναι συνταγματική εκτροπή. Ας εμποδίσουμε την περαιτέρω εξαθλίωση και ας κοιτάξουμε μπροστά με νέους όρους. Οι απέξω θα κάνουμε τα πάντα. Πρέπει και οι από μέσα!
Τέλος στον καθωσπρεπισμό και τους καλούς τρόπους. Τέλος στην αστική συναίνεση και την ευγένεια.

28
Ιαν.
12

Σκυλίσια Μέρα

Σκυλίσια Μέρα

Στάθης Δρογώσης – Κανέλλος

Φοίβος Δεληβοριάς – Ένας σκύλος στο Κολωνάκι

Λένα Πλάτωνος – Μάρκος

David Rovics – Λουκάνικος The Riot Dog

Σπύρος Γραμμένος – Ο Σκύλος μου

Θανάσης Παπακωνσταντίνου – Ο Σκύλος των Άστρων

Στέρεο Νόβα – Το Κρεβάτι και ο Σκύλος

Θάνος Ανεστόπουλος – Ο Μαύρος Σκύλος

Κώστας Χατζής – Ο Φίλος, ο Σκύλος

Χείλια Λουλούδια – Ο Μαύρος μου Σκύλος

27
Ιαν.
12

Η άγνοια δεν συγχωρείται

«Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»
«Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει»
«Η αθάνατη και αδάμαστη ελληνική ψυχή»
«Καταφέραμε να ξεπεράσουμε 400 χρόνια σκλαβιάς, τώρα θα κωλώσουμε;»
«Το ελληνικό δαιμόνιο»
«Ο Έλληνας όταν θέλει, κάνει θαύματα»
«Πέτρα σηκώνεις, Έλληνα βρίσκεις»
«Οι Έλληνες είναι μαχητές, το έχουν στο DNA τους»
«Εθνική Ελλάδος, γεια σου»

Πόσες τέτοιες αυτάρεσκες και ναρκισσιστικές εθνικοπατριωτικές κοινοτοπίες ακούμε καθημερινά, ακόμα και από φίλους και γνωστούς, ακόμα και από ανθρώπους που σεβόμαστε και συναναστρεφόμαστε; Πολλές φορές τις θεωρούμε γραφικότητες. Άλλες φορές τις ξεπερνούμε με μια αφ’ υψηλού ελαφρά απαξίωση. Κάποιες φορές τις προσπερνούμε ως ασήμαντα γλωσσικά παιχνίδια. Οι “γραφικότητες” όμως επιμένουν και εντείνονται, ιδιαίτερα σε χρόνια δίσεκτα όπως τα δικά μας.
Συνεχίστε την ανάγνωση ‘Η άγνοια δεν συγχωρείται’

26
Ιαν.
12

Είμαι Καλά

Μιας και τα πράγματα πάνε μια χαρά, ένα αισιόδοξο τραγούδι των Τσοπάνα Rave μπορεί να συνοψίσει το παρόν και να δώσει ελπίδα για το μέλλον!

Επιπλέον, αυτός ο ανεκδιήγητος πρώην σερίφης, το μικρόψυχο ανθρωπάκι, ο καραγκιόζης που ανερυθρίαστα δήλωσε ότι δε διάβασε το μνημόνιο πιστεύοντας ο κουτοπόνηρος, το κουτσαβάκι, ο γελοίος, ότι θα του το συγχωρήσουμε, κυκλοφορεί ακόμα εκεί έξω… Κι από κοντά η άλλη κωλοτούμπα, η Λούκα Κατσέλη που δήλωσε ότι το διάβασε ένα Σάββατο πρωί για τρεις ωρίτσες…

Η Γελοιογραφία θα μπορούσε να έχει και τον τίτλο "Οι Αδιάβαστοι"

Τέλος, ο Δανίκας, αφού περίμενε σχεδόν 40 χρόνια με ανυπομονησία και αγωνία, αφού κάθε πρωί έμπαινε στο internet για να μάθει αν ο Αγγελόπουλος πέθανε, ξεσπάθωσε τελικά με άφθαστη κινηματογραφική επιχειρηματολογία για το έργο του σπουδαίου σκηνοθέτη. Πόση μικρότητα, πόση ξεφτίλα… Και φυσικά δεν βγαίνει λάδι ο Δανίκας όταν με κουτοπονηριά μεγαλύτερη από του Χρυσοχοϊδη δηλώνει -και καλά- ευθαρσώς ότι δεν του αρέσουν οι αγιογραφίες. Ρε μαϊντανέ του Πρετεντέρη, θάψε το έργο του Αγγελόπουλου με επιχειρήματα όσο θέλεις και μπορείς. Και σε άλλους δεν άρεσε ο Αγγελόπουλος, αλλά δεν πέσανε τόσο χαμηλά… Έχεις γνώμη για το έργο του, πέστην. Μην περιμένεις να πεθάνει ώστε να μη μπορεί να σου απαντήσει για να τον πεις τσιγκούνη…

24
Ιαν.
12

Η εκστατική σιωπή ως σύμπτωμα της υπερπληροφόρησης

Η ΕΚΣΤΑΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ ΩΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ

Είναι τρεις μέρες τώρα που η καταραμένη η αρρώστια με έχει ρίξει στο κρεβάτι με πολύ πυρετό και τρομερούς πόνους στα κόκαλα. Δεν ξέρω πόσα χρόνια πάνε από τότε που λόγω ασθένειας δεν βγήκα από το σπίτι για τρεις συνεχόμενες ημέρες –και ποιος ξέρει πόσο ακόμα…
Έχει όμως και τα καλά του. Με δεδομένο ότι δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα, να διαβάσω ας πούμε ένα βιβλίο ή να δω μια ταινία, παρακολουθώ μετά μανίας τηλεόραση. Ειδήσεις, ενημερωτικές εκπομπές, μαγκαζίνο, πρωινάδικα, μεταμεσονύκτια τελεμάρκετινγκ μεταξύ ύπνου και ξύπνιου κ.λπ. Αυτά ακριβώς που δεν είναι ανάγκη να τα προσέχεις αλλά σε νανουρίζουν. Είχα πολύ καιρό να παρακολουθήσω τηλεόραση και έτυχα στο κρίσιμο τριήμερο των διαπραγματεύσεων για το PSI ή κάπως έτσι.
Συνεχίστε την ανάγνωση ‘Η εκστατική σιωπή ως σύμπτωμα της υπερπληροφόρησης’

22
Ιαν.
12

Τo Σύνδρομο Jack Lucas

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ JACK LUCAS

Τι φοβάται το ΚΚΕ; Τι συμφωνίες έχει κάνει με το διάβολο; Γιατί δεν τα κάνει “μαντάρα” όλα; Γιατί η ηγεσία του, ναρκισσευόμενη, πανηγυρίζει στα μουλωχτά όταν οι μεγαλοδημοσιογράφοι των διαπλεκόμενων media, οι κάθε λογής Λοβέρδοι, Πάγκαλοι και οι κολλαούζοι τους, τη συγχαίρουν για την, τάχα, “υπεύθυνη στάση” της; Δεν είναι λίγες οι φορές τον τελευταίο ενάμιση χρόνο που ακόμα και οι κρυπτοφασίστες του ΛΑΟΣ έχουν επιβραβεύσει το ΚΚΕ για την περιφρούρηση των πορειών του, για την “ευπρέπεια” των διαμαρτυριών του, εμμέσως για το πατριωτικό του φρόνημα! Το ΚΚΕ περίκλειστο στα σιδερένια μπλοκ των πορειών του με διπλές αλυσίδες με καδρόνια και κράνη για να μην μιανθεί από την αθεράπευτη αριστερίλα των υπολοίπων διαδηλωτών και, αρκούμενο στο δημοσκοπικό και εκλογικό 8±1 %, μη μπορώντας να διαχειριστεί τίποτα περισσότερο, αναλώνεται σε ασκήσεις λεκτικής μονοτονίας με κλισαρισμένες αγωνιστικές φράσεις που εκτονώνουν παρά ισχυροποιούν την πανταχού παρούσα διάθεση του λαού να αντισταθεί, να διεκδικήσει. Να επιτεθεί.
Συνεχίστε την ανάγνωση ‘Τo Σύνδρομο Jack Lucas’




Kατηγορίες

Απρίλιος 2024
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930  

Εγγραφή για να παρακολουθείς το blog μέσω email

Προστεθείτε στους 978 εγγεγραμμένους.